محمد باقر میرزایی حصاریان
چکیده
واکاوی دادههای زبانی از جنبههای گوناگون کمک بزرگی به علمیتر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان میکند. پژوهش حاضر با هدف برداشتن گامی کوچک بهمنظور آشنایی بیشتر با ویژگیهای دستوری نوشتار فارسیآموزان انجام شده است. پرسش اصلی، چگونگی ساختمان دستوری گروههای اسمی در نوشتار فارسیآموزان چینی سطح فرامیانی ...
بیشتر
واکاوی دادههای زبانی از جنبههای گوناگون کمک بزرگی به علمیتر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان میکند. پژوهش حاضر با هدف برداشتن گامی کوچک بهمنظور آشنایی بیشتر با ویژگیهای دستوری نوشتار فارسیآموزان انجام شده است. پرسش اصلی، چگونگی ساختمان دستوری گروههای اسمی در نوشتار فارسیآموزان چینی سطح فرامیانی است. تعیین پرکاربردترین و کمکاربردترین وابستههای گروه اسمی در نوشتار فارسیآموزان و نیز سنجش کارآمدی دستور توصیفی باطنی از مسائل فرعی پژوهش به شمار میآیند. پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و با استفاده از پیکرهای زبانی برگرفته از آزمون نگارش پایان دورۀ تکمیلی36 فارسیآموز چینی در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) برپایۀ دستور توصیفی باطنی انجام گرفته است. براساس یافتههای پژوهش، بیشتر گروههای اسمی(84%) هیچ وابستهای نداشتند؛ در گروههای اسمی تکوابسته که 15% مجموع گروههای اسمی را به خود اختصاص دادند، وابستههای پیرو «اسم»، «صفت» و وابستۀ پیشرو «اشاری/سور» بیشترین فراوانی را داشتند. در گروههای اسمی دو وابسته که حدوداً 1% مجموع گروههای اسمی را داشتند و نیز در معدود گروههای اسمی سه و چهار وابستهای، وابستۀ پیرو «اسم» و «صفت» بیشترین فراوانی را داشتند. بهطورکلی، یافتهها نشان از توانایی یا تمایل اندک فارسیآموزان در گسترش ساخت درونی گروههای اسمی با وابستههای پیشرو و پیرو داشت. در سطح جزئیتر یافتهها توانایی یا تمایل بیشتر فارسیآموزان چینی به کاربرد وابستههای پیرو نسبت به وابستههای پیشرو را نشان داد. به نظر میرسد با آموزش ساختمان دستوری گروه اسمی به فارسیآموزان میتوان کیفیت نوشتار آنان را افزایش داد. پژوهش همچنین کارایی دستور توصیفی باطنی در توصیف دقیق نوشتار فارسیآموزان چینی را تأیید کرد.