سمیرا حسینی راد
چکیده
در این پژوهش به بررسی فعل مرکب حرف اضافهای و تفاوت اینگونه افعال با فعلهای دارای متمم یا مفعول حرف اضافهای موسوم به افعال حرف اضافهدار پرداخته میشود. مهمترین مسئله چگونگی تشخیص این دو نوع فعل است. به همین منظور پس ازاستخراج 530 فعل مرکب حرف اضافهای از فرهنگ دو جلدی سخن، بر اساس نوع فعل سبک آنها به گروههای مختلفی تقسیم شدهاند ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی فعل مرکب حرف اضافهای و تفاوت اینگونه افعال با فعلهای دارای متمم یا مفعول حرف اضافهای موسوم به افعال حرف اضافهدار پرداخته میشود. مهمترین مسئله چگونگی تشخیص این دو نوع فعل است. به همین منظور پس ازاستخراج 530 فعل مرکب حرف اضافهای از فرهنگ دو جلدی سخن، بر اساس نوع فعل سبک آنها به گروههای مختلفی تقسیم شدهاند و سپس به پیروی از تحلیل وکر و هگمن (1985) و زلر (2001) در مورد افعال مرکب حرف اضافهای در زبانهای مختلف، به بررسی اینگونه از افعال در زبان فارسی پرداخته شده است. از سوی دیگر، فعل مهمترین عامل در تعیین موضوعهای موجود در یک جمله است . براساس پژوهشهای فراوان انجام شده در این زمینه ترکیب اسم و صفت با فعل منجر به تشکیل گزارههای مرکب میشود و این امر تأثیر بسیاری بروی تعداد موضوعها دارد. گروه حرف اضافهای بعد از ترکیب شدن با فعل، گزاره مرکب میسازد و این فرایند باعث بروز تغییراتی در تعداد و نوع موضوعهای فعل میشود. آنچه در این پژوهش به آن پرداخته میشود بررسی ویژگیهای نحوی و نقشهای معنایی افعال، بعد از ترکیب شدن با گروه حرف اضافهای و همچنین ارائه معیارهای نحوی برای تشخیص این دو گروه ازفعلها میباشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که با استفاده از معیارهای نحوی ارائه در مورد افعال مرکب حرف اضافهای در زبان فارسی میتوان این دو گروه از افعال را از هم باز شناخت.