الیناز فرمهینی فراهانی؛ زهرا ابوالحسنی چیمه
چکیده
برای دستیابی به رابطه بین نگرش بومیزبانان نسبت به گونه زبانیشان و میزان شدت تهدید آن گونه زبانی، از طریق نُه شاخصِ سند اجرایی زبان زنده و درخطر یونسکو (2003) و همچنین فرم نگرشسنج محققساخته، ده گونه زبانی در ده آبادی از سه استان تهران، البرز و هرمزگان مورد سنجش قرار گرفت. نتایج از طریق نرمافزار آماری SPSS تحلیل شد. با توجه ...
بیشتر
برای دستیابی به رابطه بین نگرش بومیزبانان نسبت به گونه زبانیشان و میزان شدت تهدید آن گونه زبانی، از طریق نُه شاخصِ سند اجرایی زبان زنده و درخطر یونسکو (2003) و همچنین فرم نگرشسنج محققساخته، ده گونه زبانی در ده آبادی از سه استان تهران، البرز و هرمزگان مورد سنجش قرار گرفت. نتایج از طریق نرمافزار آماری SPSS تحلیل شد. با توجه به سطح معنیداری آزمون پیرسون رابطه بین دو متغیر نگرش بومیزبان و شدت درخطر بودن گونه زبانی، رابطه خطی مثبت است. اگر نگرش بومیزبان نسبت به گونه زبانیشان مثبت باشد، گونه زبانی آنان از وضعیت ایمنتری برخوردار است و هویت اجتماعی گویشوران در معرض آسیب کمتری است و اگر نگرش گویشوران نسبت به گونه زبانی خود منفی باشد پیشبینی میشود که زبان در معرض خطر جدی باشد. برای حفظ یک گونه زبانی، تقویت نگرش بومیزبانان به آن زبان یکی از راهکارهای اصلی قابل پیشنهاد است.