نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه زبان انگلیسی و زبان شناسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان
2 گروه آموزش زبان انگلیسی و زبان شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
3 دانشیار زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
4 گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده
پیوستگی یکی از ویژگی‌های ساخت گفتمان است که فقدان آن در گفتمان سالمندان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر سبب عدم درک گفتمان این بیماران می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیوستگی در گفتمان سالمندان کٌردزبان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر انجام گرفته است. ماهیت روش‌شناسی این پژوهشِ کمی، علّی-مقایسه‌ای بوده که در یکی از خانه های سالمندان کرمانشاه در سال 1398 انجام گرفته و جامعۀ آماری این پژوهش شامل 20 نفر (10 نفر بیمار زوال عقل نوع آلزایمر و 10 نفر سالمند سالم) که بر اساس سن (63 تا 75 ساله)، جنسیت (زن و مرد)، بی‌سواد‌بودن و گویش‌ور زبان کٌردی (گویش کلهری) همتا شده‌اند. آزمون تعیین سطح کارکرد حافظه (CDR) برای تعیین میزان زوال عقل برگزار و افراد با نمرات (2>نمره≥5/0) انتخاب شدند. سپس، به مدت 10 دقیقه به پرسش‌های مربوط به خانواده، زندگی و فعالیت‌های روزمره و نیز چگونگی مراسم عید نوروز پاسخ دادند. بررسی پیوستگی در پژوهش حاضر بر اساس دیدگاه لین و همکاران انجام گرفته و نتایج آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 16 آزمون تی‌مستقل بدست آمد. یافته‌ها حاکی از آن است که تفاوت معناداری در استفاده از پیوستگی فراگیر و پیوستگی موضعی در گفتمان بین دو گروه سالمندان کٌردزبان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر و سالمندان طبیعی به ترتیب (004/0=P) و (003/0=P) وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که میزان استفاده از هر دو نوع پیوستگی فراگیر و پیوستگی موضعی در گفتمان سالمندان کٌردزبان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر از فراوانی کمتری برخوردار است، اگرچه عدم حضور پیوستگی فراگیر مشهودتر است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Discourse of Senile with Dementia of the Alzheimer’s Type: Conversational Coherence
نویسندگان [English]
- Masoud Dehghan 1
- Nima Moshtaghi 2
- Shahla Raghibdoust 3
- Kourosh Saberi 4
1 Department of English language and Linguistics, faculty of Language and Literature, University of Kurdistan, sanandaj, Iran
2 Department of English Language and Linguistics, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran
3 Associate Professor of Linguistics, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran
4 Department of English language and Literature, faculty of Humanities, Razi University, Kermanshah, Iran
چکیده [English]
Coherence is one of the discourse–building features whose absence in the discourse of senile dementia of the Alzheimer’s type causes their discourse becomes misunderstanding. So, the present study aims to investigate coherence in the discourse of Kurdish senile dementia of the Alzheimer’s type. The methodological nature of this quantitative study is ex post facto type and the statistic population of this study included 20 subjects (10 senile dementia of the Alzheimer’s type subjects and 10 normal elderly subjects) who were matched based on age (63-75), gender (male and female), illiteracy, and Kurdish language (Kalhori dialect) speaker. To determine the severity of dementia, the Clinical Dementia Rating Scale was administered and subjects with a score (0.5 ≤ score< 2) were selected. Then subjects answered the questions about their daily routines, families, and celebrating Eid Nowrouz. The data were analyzed based on Laine et al view and SPSS 16.0, independent T-test was used to obtain the statistic results. The findings indicate that there is a significant difference between the discourse of SDAT and NE subjects in the use of global coherence with (P=0/004) and local coherence with (P=0/003). The results showed that the use of global and local coherence has less frequency in the discourse of SDAT subjects; however, the absence of global coherence is more obvious. In the other word, local coherence has more frequency than global coherence.
کلیدواژه‌ها [English]
- Clinical Linguistics
- Alzheimer’s
- Discourse
- Global Coherence
- Local Coherence
)