مژگان همایون فر
چکیده
کسرۀ اضافه همواره از عناصر دستوری مورد توجّه دستوریان و زبانشناسان بوده است و نظرات گوناگونی در خصوص ماهیّت و توزیع آن در ساختار گروه اسمی زبان فارسی و برخی دیگر از شاخههای زبانهای ایرانی مطرح شده است. تحلیلهای نحوی و صرفی در مورد کسرۀ اضافه به دست داده شده است. پژوهش حاضر میکوشد ضمن گردآوری این نظرات و بررسی منتقدانه آنها نشان ...
بیشتر
کسرۀ اضافه همواره از عناصر دستوری مورد توجّه دستوریان و زبانشناسان بوده است و نظرات گوناگونی در خصوص ماهیّت و توزیع آن در ساختار گروه اسمی زبان فارسی و برخی دیگر از شاخههای زبانهای ایرانی مطرح شده است. تحلیلهای نحوی و صرفی در مورد کسرۀ اضافه به دست داده شده است. پژوهش حاضر میکوشد ضمن گردآوری این نظرات و بررسی منتقدانه آنها نشان دهد تلاش برای تعیین ماهیّت این عنصر تنها یکی از پرسشهای اساسی در خصوص این عنصر است که نیاز به پاسخ دارد و علت ظهور و نقش آن در ساخت نیز باید همزمان مدَنظر قرار گیرد. در این پژوهش، کسرۀ اضافه در فارسی دارای نقش هستهنمایی برای عنصر دارای مشخصة اسمی قلمداد شده است. گرایش پرقدرتی در میان زبانهای پیشاضافه برای هستهـآغازی بودن گروههای اسمی وجود دارد. میتوان بر اساس اصول مطرح در برنامه کمینهگرایی، کسرۀ اضافه را تظاهر ساختواژی نشاندارکردن هستة حرکتکرده به جایگاه آغازین در گروههای اسمی به شمار آورد.