حلیمه ابن عباسی؛ معصومه نجفی پازکی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، شناسایی تعداد و نوع وابسته‌های گروه اسمی در متون مورد مطالعۀ دانش‌آموزان 10ـ12 سالۀ کلاس‌های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی منطقۀ 9 تهران است که این دانش‌آموزان با بهره‌گیری از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در این منطقه، 6 مدرسه به طور تصادفی خوشهای انتخاب شدند. سپس، پیکرۀ نوشتاری کودکان پایه‌های چهارم، پنجم ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، شناسایی تعداد و نوع وابسته‌های گروه اسمی در متون مورد مطالعۀ دانش‌آموزان 10ـ12 سالۀ کلاس‌های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی منطقۀ 9 تهران است که این دانش‌آموزان با بهره‌گیری از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در این منطقه، 6 مدرسه به طور تصادفی خوشهای انتخاب شدند. سپس، پیکرۀ نوشتاری کودکان پایه‌های چهارم، پنجم و ششم این مدارس گردآوری شد. در مجموع، 9 کلاس چهارم، 10 کلاس پنجم و 9 کلاس ششم در این پژوهش شرکت داشتند و مجموع دانش‌آموزان 889 نفر بود. از این مجموعه، براساس جدول مورگان ۳0۰ متن انتخاب شدند و 2203 گروه اسمی در چارچوب دستور وابستگی بررسی شد. بر اساس نتایج به‌دست‌‌آمده، دانش‌آموزان وابسته‌های پسین (62/6%) را بیشتر از وابسته‌های پیشین (45/2%) تولید کرده‌اند که این نشانگر آن است که تولید وابسته‌های پسین برای دانش‌آموزان این ردۀ سنی آسان‌تر است. به ترتیب، موقعیت هشتم (وابستۀ اضافی) (با درصد میانگین 03/%4)، موقعیت هفتم (صفت بیانی) (با درصد میانگین 39/1%) و موقعیت سوم (خصوصاً اعداد ترتیبی و اصلی، صفت عالی) (با درصد میانگین 22/1%) بیشتر از دیگر موقعیت‌ها در نوشتار این دانش‌آموزان کاربرد داشته‌اند. موقعیت ششم (شاخص) با درصد میانگین 01/0% پایین‌ترین کاربرد را داشته است. همچنین، در تفکیک پایه‌ها، پایۀ ششم بالاترین میانگین کل (44/12%) را داشته است که این وضعیت نشان می‌دهد با بالاتر رفتن سن، گروه‌های اسمی پیچیده‌تر با وابسته‌های بیشتری تولید می‌شوند. یافته‌های پژوهش حاضر با شناسایی میزان پیچیدگی نحوی گروه اسمی کودکان 10 تا 12 ساله، نمایی از رشد زبانی آنها را نشان می‌دهد.
محمد باقر میرزایی حصاریان
چکیده
واکاوی داده‌های زبانی از جنبه‌های گوناگون کمک بزرگی به علمی‌‌تر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان می‌کند. پژوهش حاضر با هدف برداشتن گامی کوچک به‌منظور آشنایی بیشتر با ویژگی‌های دستوری نوشتار فارسی‌آموزان انجام شده است. پرسش اصلی، چگونگی ساختمان دستوری گروه‌های اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان چینی سطح فرامیانی ...
بیشتر
واکاوی داده‌های زبانی از جنبه‌های گوناگون کمک بزرگی به علمی‌‌تر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان می‌کند. پژوهش حاضر با هدف برداشتن گامی کوچک به‌منظور آشنایی بیشتر با ویژگی‌های دستوری نوشتار فارسی‌آموزان انجام شده است. پرسش اصلی، چگونگی ساختمان دستوری گروه‌های اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان چینی سطح فرامیانی است. تعیین پرکاربردترین و کم‌کاربردترین وابسته‌های گروه اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان و نیز سنجش کارآمدی دستور توصیفی باطنی از مسائل فرعی پژوهش به شمار می‌آیند. پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و با استفاده از پیکره‌ای زبانی برگرفته از آزمون نگارش پایان دورۀ تکمیلی36 فارسی‌آموز چینی در مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) برپایۀ دستور توصیفی باطنی انجام گرفته است. براساس یافته‌های پژوهش، بیشتر گروه‌های اسمی(84%) هیچ وابسته‌ای نداشتند؛ در گروه‌های اسمی تک‌وابسته که 15% مجموع گروه‌های اسمی را به خود اختصاص دادند، وابسته‌های پیرو «اسم»، «صفت» و وابستۀ پیشرو «اشاری/سور» بیشترین فراوانی را داشتند. در گروه‌های اسمی دو وابسته که حدوداً 1% مجموع گروه‌های اسمی را داشتند و نیز در معدود گروه‌های اسمی سه و چهار وابسته‌ای، وابستۀ پیرو «اسم» و «صفت» بیشترین فراوانی را داشتند. به‌طورکلی، یافته‌ها نشان از توانایی یا تمایل اندک فارسی‌آموزان در گسترش ساخت درونی گروه‌های اسمی با وابسته‌های پیشرو و پیرو داشت. در سطح جزئی‌تر یافته‌ها توانایی یا تمایل بیشتر فارسی‌آموزان چینی به کاربرد وابسته‌های پیرو نسبت به وابسته‌های پیشرو را نشان داد. به نظر می‌رسد با آموزش ساختمان دستوری گروه اسمی به فارسی‌آموزان می‌توان کیفیت نوشتار آنان را افزایش داد. پژوهش همچنین کارایی دستور توصیفی باطنی در توصیف دقیق نوشتار فارسی‌آموزان چینی را تأیید کرد.
