TY - JOUR ID - 14384 TI - بازنمایی نمود و وجه در ساخت‌های شرطی زبان فارسی: پژوهشی پیکره‌بنیاد JO - علم زبان JA - LS LA - fa SN - 2423-7728 AU - پارساکیا, مژده AU - دبیرمقدم, محمد AD - دانشجوی دکترای زبان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران AD - استاد زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - IS - SP - EP - KW - رده‌شناسی جهان‌ ممکن KW - ساخت شرطی KW - نمود KW - وجه DO - 10.22054/ls.2022.63284.1483 N2 - ساخت‌های شرطی‌ عبارت‌های زبانی هستند که در آن وقوع پدیده یا وضعیتی مشروط به وقوع پدیده‌ یا وضعیتی دیگر است. این نوع ساخت با توجه به ویژگی‌های معنایی خود از الگوی‌های ساختاری متفاوتی برخوردار است. این پژوهش به‌منظور تبیین چگونگی بازنمایی دو مقولۀ فعلی نمود و وجه و ارتباط میان آنها در ساختار شرطی‌های زبان فارسی صورت گرفت. در پژوهش حاضر، مؤلفه‌های نمود و وجه به ترتیب بر اساس رویکردهای کامری (1976) و پالمر (2001) و دسته بندی معنایی شرطی‌ها نیز بر اساس رویکرد رده‌شناسی جهان‌ ممکن دکلرک و رید (2001) مورد بررسی قرار گرفت. پیکرۀ پژوهش شامل 540 ساخت شرطی و مستخرج از مجموع 5 اثر از داستان‌‌نویسان معاصر بود. تحلیل ساخت‌های شرطی زبان فارسی نشان داد که نمود دستوری در چنین ساخت‌هایی غالباً در نقش ثانویه و کارکرد وجهی ظاهر می‌شود. همچنین در اغلب ساخت‌های شرطی به منظور بیان غیرواقعی بودن بند شرط از وجه التزامی استفاده می‌شود. UR - https://ls.atu.ac.ir/article_14384.html L1 - ER -