سید مهدی نوریان؛ سارا محمدی
چکیده
زبان معیار یکی از گونههای نوشتن در محافل علمی و دانشگاهی است که مهمترین هدفش انتقال صحیح و سریع و دقیقِ مفاهیم به مخاطب است. از دهۀ چهل به بعد در میان پژوهشگران مباحث دربارۀ تعریف زبان معیار و مصادیق آن مطرح شده که تا به امروز ادامه داشته است. اگرچه وحدتی دربارۀ چیستی و چگونگی زبان معیار وجود نداشته، اما میتوان گفت که این گونۀ ...
بیشتر
زبان معیار یکی از گونههای نوشتن در محافل علمی و دانشگاهی است که مهمترین هدفش انتقال صحیح و سریع و دقیقِ مفاهیم به مخاطب است. از دهۀ چهل به بعد در میان پژوهشگران مباحث دربارۀ تعریف زبان معیار و مصادیق آن مطرح شده که تا به امروز ادامه داشته است. اگرچه وحدتی دربارۀ چیستی و چگونگی زبان معیار وجود نداشته، اما میتوان گفت که این گونۀ زبانی بهواسطۀ آثار مکتوب علمی ادیبان برجستۀ معاصر در کتابها و نشریهها تثبیت یافته است. هدف از نگارش این مقاله آن است که تعریف مشخصی از زبان معیار و همچنین مصادیق آن ارائه شود و براساس آن، نوشتههای علمی یکی از نویسندگان مطرح و پرکار معاصر یعنی محمدعلی اسلامی ندوشن سنجیده شود. مرور نتایج پژوهش نشان میدهد که اسلامی ندوشن ضمن الگوپذیری از گویندگان سرآمد زبان فارسی همچون سعدی و فاصلهگیری از عناصر ادبی و دوریگزینی از خطاهای زبانی، به رعایت سادهنویسی و کوتاهنویسی در نوشتههای خود نظر داشته و در این چارچوب مشخص، توانمندیهای فردی و انعطافپذیریهای سبکی خود را نمایان ساخته است. وی در طی بیش از شصت سال نویسندگی خود، نثری مبتنی بر کارکرد طبیعی زبان به یادگار گذاشته است که عوام با آن ارتباط برقرار کرده و خواص آن را پسندیدهاند.