حلیمه ابن عباسی؛ معصومه نجفی پازکی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، شناسایی تعداد و نوع وابستههای گروه اسمی در متون مورد مطالعۀ دانشآموزان 10ـ12 سالۀ کلاسهای چهارم، پنجم و ششم ابتدایی منطقۀ 9 تهران است که این دانشآموزان با بهرهگیری از نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. در این منطقه، 6 مدرسه به طور تصادفی خوشهای انتخاب شدند. سپس، پیکرۀ نوشتاری کودکان پایههای چهارم، پنجم ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، شناسایی تعداد و نوع وابستههای گروه اسمی در متون مورد مطالعۀ دانشآموزان 10ـ12 سالۀ کلاسهای چهارم، پنجم و ششم ابتدایی منطقۀ 9 تهران است که این دانشآموزان با بهرهگیری از نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. در این منطقه، 6 مدرسه به طور تصادفی خوشهای انتخاب شدند. سپس، پیکرۀ نوشتاری کودکان پایههای چهارم، پنجم و ششم این مدارس گردآوری شد. در مجموع، 9 کلاس چهارم، 10 کلاس پنجم و 9 کلاس ششم در این پژوهش شرکت داشتند و مجموع دانشآموزان 889 نفر بود. از این مجموعه، براساس جدول مورگان ۳0۰ متن انتخاب شدند و 2203 گروه اسمی در چارچوب دستور وابستگی بررسی شد. بر اساس نتایج بهدستآمده، دانشآموزان وابستههای پسین (62/6%) را بیشتر از وابستههای پیشین (45/2%) تولید کردهاند که این نشانگر آن است که تولید وابستههای پسین برای دانشآموزان این ردۀ سنی آسانتر است. به ترتیب، موقعیت هشتم (وابستۀ اضافی) (با درصد میانگین 03/%4)، موقعیت هفتم (صفت بیانی) (با درصد میانگین 39/1%) و موقعیت سوم (خصوصاً اعداد ترتیبی و اصلی، صفت عالی) (با درصد میانگین 22/1%) بیشتر از دیگر موقعیتها در نوشتار این دانشآموزان کاربرد داشتهاند. موقعیت ششم (شاخص) با درصد میانگین 01/0% پایینترین کاربرد را داشته است. همچنین، در تفکیک پایهها، پایۀ ششم بالاترین میانگین کل (44/12%) را داشته است که این وضعیت نشان میدهد با بالاتر رفتن سن، گروههای اسمی پیچیدهتر با وابستههای بیشتری تولید میشوند. یافتههای پژوهش حاضر با شناسایی میزان پیچیدگی نحوی گروه اسمی کودکان 10 تا 12 ساله، نمایی از رشد زبانی آنها را نشان میدهد.