زهرا خان علی زاده؛ فریبا قطره
چکیده
در پژوهش حاضر به بررسی فرایندهای ساخت واژه در 121 کودک 2 تا 6 سالۀ فارسیزبان تهرانی پرداخته شده است. دادههای پژوهش از طریق مشاهدۀ رفتار زبانی و مصاحبه با این کودکان و والدین آنها، و پرسشنامۀ کتبی جمعآوری شده، و سپس بر اساس چارچوب بوی (2007) دستهبندی و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که در میان فرایندهای واژهسازی، اشتقاق بیشترین ...
بیشتر
در پژوهش حاضر به بررسی فرایندهای ساخت واژه در 121 کودک 2 تا 6 سالۀ فارسیزبان تهرانی پرداخته شده است. دادههای پژوهش از طریق مشاهدۀ رفتار زبانی و مصاحبه با این کودکان و والدین آنها، و پرسشنامۀ کتبی جمعآوری شده، و سپس بر اساس چارچوب بوی (2007) دستهبندی و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که در میان فرایندهای واژهسازی، اشتقاق بیشترین میزان کاربرد، و دوگانسازی کمترین کاربرد را داشته است. از میان فرایندهای واژهآفرینی نیز کوتاهسازی کاربرد بیشتری نسبت به آمیزش داشته است. در میان کل فرایندها نیز ابداع با 26% بیشترین میزان کاربرد را داراست. همچنین به نظر میرسد نوع واژههای ساختهشده با سن کودک ارتباط مستقیم دارد. فرایند ابداع بیشترین میزان کاربرد را در میان کودکان دوساله دارد و با افزایش سن کودک فرایندهایی چون ابداع و کوتاهسازی جای خود را به فرایندهای صرفی نظیر ترکیب و اشتقاق میدهند، به طوری که در سنین 4 تا 6 سال میزان استفاده از فرایندهای ترکیب و اشتقاق برای ساخت واژههای جدید بیشتر میشود. یکی از مهمترین دلایل این امر را میتوان میزان شناخت و آگاهی کودک نسبت به فرایندهای صرفی واژهسازی دانست که با افزایش سن او ارتقاء مییابد.