عادل رفیعی
چکیده
مفهوم وراثت پیش فرض یکی از مفاهیم اساسی مورد استفاده در رویکردهای شبکه ای است که دانش زبانی را متشکل از گره های ساختی در سطوح مختلف انتزاع و روابط سلسله مراتبی بین آنها در نظر می گیرند. بر اساس این ساز و کار مشخصات مربوط به هر ویژگی از گره بالاتر به گره پایین تر به ارث می رسد، مگر آنکه گره پایین تر خود دارای مشخصات دیگری برای آن ویژگی ...
بیشتر
مفهوم وراثت پیش فرض یکی از مفاهیم اساسی مورد استفاده در رویکردهای شبکه ای است که دانش زبانی را متشکل از گره های ساختی در سطوح مختلف انتزاع و روابط سلسله مراتبی بین آنها در نظر می گیرند. بر اساس این ساز و کار مشخصات مربوط به هر ویژگی از گره بالاتر به گره پایین تر به ارث می رسد، مگر آنکه گره پایین تر خود دارای مشخصات دیگری برای آن ویژگی باشد. اهمیت چنین ساز و کاری به هنگام توصیف آن دسته از ساخت های زبانی مشخص می شود که با وجود داشتن نقاط مشترک دارای ویژگی های متفاوتی نیز هستند. به کمک وراثت پیش فرض می توان بدون از دست دادن تعمیم های کلی ناظر بر ساخت های مشابه، تمایزات آنها را نیز توجیه کرد و بدون نیاز به قائل شدن به موارد استثنا، مرتبط بودن چنین ساخت هایی را در شبکه زبانی نشان داد. نوشته حاضر با اتخاذ رویکرد صرف ساخت محور و تمرکز بر شیوه تعبیر مفهوم وراثت در این رویکرد تحت عنوان انگیختگی، در صدد تشریح نقش الگوهای واژه سازی در تولید و درک واژه های پیچیده ای برمی آید که لزوماً و در تمامی ویژگیهای صوری و معنایی با الگوی مربوط به خود مطابقت ندارند. به این منظور نمونه هایی از سه الگوی واژه سازی «-زار»، «-ش» و «آمیز» در زبان فارسی بررسی می شوند و با استفاده از سه مفهوم طرح واره ساختی، وراثت پیش فرض و انگیختگی مدرج چگونگی امکان تولید نمونه های ظاهراً استثنا مرتبط با این الگوها توجیه می شود.
عادل رفیعی؛ سارا ترابی
چکیده
مفهوم وراثتِ پیشفرض از مفاهیم اساسی مورد استفاده در رویکردهای شبکهای است که دانش زبانی را متشکل از گرههای ساختی در سطوح مختلف انتزاع و روابط سلسلهمراتبی بین آنها در نظر میگیرد. بر اساس این سازوکار، مشخصات مربوط به هر ویژگی از گره بالاتر به گره پایینتر به ارث میرسد، مگر آنکه گره پایینتر خود دارای مشخصات دیگری برای آن ...
بیشتر
مفهوم وراثتِ پیشفرض از مفاهیم اساسی مورد استفاده در رویکردهای شبکهای است که دانش زبانی را متشکل از گرههای ساختی در سطوح مختلف انتزاع و روابط سلسلهمراتبی بین آنها در نظر میگیرد. بر اساس این سازوکار، مشخصات مربوط به هر ویژگی از گره بالاتر به گره پایینتر به ارث میرسد، مگر آنکه گره پایینتر خود دارای مشخصات دیگری برای آن ویژگی باشد. اهمیت چنین سازوکاری به هنگام توصیف آن دسته از ساختهای زبانی مشخص میشود که با وجود داشتن نقاط مشترک، دارای ویژگیهای متفاوتی نیز هستند. بهکمک وراثت پیشفرض میتوان بدون از دست دادن تعمیمهای کلی ناظر بر ساختهای مشابه، تمایزهای آنها را نیز توجیه کرد و بدون نیاز به قائل شدن به موارد استثنا، مرتبط بودن چنین ساختهایی را در شبکۀ زبانی نشان داد. نوشتۀ حاضر با اتخاذ رویکرد صرف ساختمحور و تمرکز بر شیوۀ تعبیر مفهوم وراثت در این رویکرد تحت عنوان انگیختگی، درصدد تشریح نقش الگوهای واژهسازی در تولید و درک واژههای پیچیدهای برمیآید که لزوماً و در تمامی ویژگیهای صوری و معنایی، با الگوی مربوط به خود مطابقت ندارند. به این منظور، نمونههایی از سه الگوی واژهسازی «ـزار»، «ـش» و «آمیز» در زبان فارسی مورد بررسی قرار میگیرند و با استفاده از سه مفهوم طرحوارۀ ساختی، وراثت پیشفرض و انگیختگی مدرج، چگونگی امکان تولید نمونههای ظاهراً استثنا که مرتبط با این الگوها هستند، توجیه میشود.