معصومه نجفی پازکی؛ مرضیه رضایی دینانی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی استاندارد نوع و تعداد ابزارهای انسجام ربطی در متون کودکان 10 تا 12 ساله است. متون مورد مطالعۀ پژوهش حاضر شامل 400 متن نوشتاری کودکان 10 تا 12 سالۀ شهر تهران، 60 داستان از نویسندگان کودک و نوجوان گروه سنی «ج» و 60 متن از کتاب‌های درسی پایۀ چهارم تا ششم است. بر اساس نتایج به‌دستآمده چهار ابزار ربطی افزایشی، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی استاندارد نوع و تعداد ابزارهای انسجام ربطی در متون کودکان 10 تا 12 ساله است. متون مورد مطالعۀ پژوهش حاضر شامل 400 متن نوشتاری کودکان 10 تا 12 سالۀ شهر تهران، 60 داستان از نویسندگان کودک و نوجوان گروه سنی «ج» و 60 متن از کتاب‌های درسی پایۀ چهارم تا ششم است. بر اساس نتایج به‌دستآمده چهار ابزار ربطی افزایشی، تقابلی، علّی و زمانی در متون تولیدی کودکان 10 تا 12 ساله (متون نوشتاری کودکان) و متون ادراکی آنها (داستان‌های نویسندگان گروه سنی ج، متن کتاب‌های درسی پایه چهارم تا ششم) ظاهر شده‌اند. همچنین، مقایسه میزان کاربرد ابزارهای ربطی در متون تولیدی و ادراکی کودکان نشان داد که استاندارد تعداد ابزارهای انسجام ربطی در متون کودکان 10 تا 12 ساله به ترتیب بسامد، نوعی توالی رشدی را نشان می‌دهد که در آن ابتدا حروف ربط افزایشی ظاهر می‌شوند و سپس، ابزارهای انسجام زمانی به‌کار گرفته می‌شوند. در ادامه روابط علت و معلول دیده می‌شوند و در آخر ابزارهای انسجام تقابلی شکل می‌گیرند. این روند رشدی نشان‌دهندۀ توالی انباشتی رشد معناشناختی است. پس، می‌توان دریافت که به‌ترتیب درک مفهوم هم‌پایه‌ساز، توالی رخدادها، رابطۀ علت و معلول و در آخر تقابل و تضاد، برای دانش‌آموزان اتفاق افتاده است. این یافته همسو با پژوهش بلوم و همکاران (1980)، کمری (1395)، شاپیرو و هادسن (1991) و گانا و ندیمان (2015) است.
