موسی غنچه پور
چکیده
بررسی ساختار موضوعی ترکیبهای فعلی نشان میدهد که در زبان فارسی، علاوه بر موضوع درونی، ترکیب فعلی نیز از طریق انضمام موضوع بیرونی و مفعول غیرصریح با ستاک برگرفتة فعلی ساخته میشود. در ساخت ترکیبهای فعلی، انضمام همزمان دو موضوع، افزوده، صفت، گروه اسمی، صفتی و حرف اضافهای نیز مشاهده میشود. ترکیبهای فعلی گروهی، ترکیبهای فعلی ...
بیشتر
بررسی ساختار موضوعی ترکیبهای فعلی نشان میدهد که در زبان فارسی، علاوه بر موضوع درونی، ترکیب فعلی نیز از طریق انضمام موضوع بیرونی و مفعول غیرصریح با ستاک برگرفتة فعلی ساخته میشود. در ساخت ترکیبهای فعلی، انضمام همزمان دو موضوع، افزوده، صفت، گروه اسمی، صفتی و حرف اضافهای نیز مشاهده میشود. ترکیبهای فعلی گروهی، ترکیبهای فعلی با کلمات ربط، ترکیبهای فعلی گسترشپذیر، وجود ساخت موضوعی و ارجاعی سازة غیرفعلی ترکیبهای فعلی، ترکیبهای فعلی ارجاعی و انضمام چندگانه، مؤید نادرستی دو فرضیة محدودیت بدون گروه و یکپارچگی واژگانی است و نشاندهندة تعامل دو حوزة زبانی صرف و نحو در واژهسازی میباشند. روابط یکسان بین سازههای جمله و ترکیب فعلی، از نظر ساختار موضوعی و غیرموضوعی، مؤید مشارکت نحو در واژهسازی و دسترسی قواعد نحوی به ساختار درونی واژهها میباشد. دادههای ترکیب فعلی نشان میدهند که نه تنها برونداد صرف، درونداد نحو در جملهسازی و گروه نحوی واقع میشود، بلکه برونداد نحو نیز درونداد واژهسازی در ترکیبهای فعلی واقع میگردد. بنابراین، صرف و نحو، نه به صورت ترتیبی، بلکه به صورت دوسویه با هم ارتباط دارند. تغییر ظرفیت فعل و ارجاعی بودن سازة غیرهسته ترکیبهای فعلی نیز مؤید تعامل صرف و معنیشناسی میباشد.